شهید عباس ابراهیمی محمدآبادی
نام پدر: حسن
تاریخ تولد : ۱۳۳۲/۵/۱۵
محل تولد:خوراسگان
محل شهادت: پاسگاه زید
تاریخ شهادت: ۱۳۶۲/۲/۱۲
زندگینامه
شهید عباس ابراهیمی در «دهنو» از توابع خوراسگان زاده شد. غربت حیرتکده فانی را که چون سایه ای ناپیدا بر دلش چنگ انداخته بود به سویی افکند تا از این بیابان خاک الود حیرت دراید چرا که به شریعت احمد(ص) روی آورده بود؛ شریعتی که در آن با یک صلوات می شد به خدا رسید. پرندگان اشک را که به پرواز در می آورد، دستهای دعایش تا خدا رشد می کرد و دستان کریم و عنایت مند محبوب را در دست می گرفت. به پشتگرمی همین دستان با زمزمه ترانه ی توحید در جمع پاکان درگاه و یا شرکت در محافل انس باصحیفه حق، بر حریر بال فرشتگان می نشست. آن زمان که سروش دانایی صلای اموختن درداد، «عباس»، شبانه به سوی حلقه علم آموزی و یارانی شتافت که در محافلی نهضت گونه گرد هم جمع می آمدند. پنج سال در میان آنان بود تا اینکه دست تقدیر، ورقی تاریک و سیاه پیش رویش گشود و او را با حقیقتی تلخ یعنی رجعت دستان مهربان پدر رو به رو کرد. آن زمان که مردمان در ظلمت اسیر شده، خاک استان سخنان خمینی کبیر (ره) را توتیای چشم می ساختند، عباس نیز در میان آنان حضور یافت و دوشادوش آنان با شرکت در راهپیمایی ها، ایینه دار جمال این پیر فرشته سیرت شد. سپس آن گاه که سپاه غریب ایمان بسان قافله عاشورا، خیمه های وجود خویش را بر زمین های تفتیده ی جنوب افراشتند و سر آن داشتند که واقعه شگفت عاشورا را در آن کربلای ازمایش تکرار کنند، عباس نیز چون مجاهدان راه طریقت، همراهی آنان را اختیار کرد و دو سال دلاورانه تاخت. سرانجام در حالی که قلب آکنده از عطشش همواره در انتظار مرگ خویش و پیغام دوست و چشم به راه گام های فرشتگان آسمانی بود، سال ۱۳۶۲ در پاسگاه «زید»، به دوست پیوست و همسرش که چشم به راه بازگشت پر افتخارش بود، شاهد پیوستن مردی از تبار مهرورزان به جمع بی نشان ها شد.