تو سوریه دلت خدایی میشه محو یه گنبد طلایی میشه
حضرت زینب و رقیه اینجان سوریه داره کربلایی میشه
قربون گنبد طلات بشم من حضرت زینب که فدات بشم من
کربلا تکرار نمیشه وقتی که مدافع حرم برات بشم من
خیابان شهید عجب گل، بن بست تجلی، منزل کوچک ما آنجا بود. بعد ازسال ها مستاجری، این خانه را پدر ما خرید و ما از مستاجری نجات یافتیم. در همان منزل بود که ابراهیم همراه پدر و برادرم تمرین ورزش باستانی را شروع کرد. ابراهیم درهمان خانه هیئت برگزار میکرد و بسیاری ازجوانان محل را جذب این گونه محافل نمود. منزل ما از دو اتاق کوچک تودرتو تشکیل شده و فضای زیادی نداشت. اما با اینحال، بیشتر اوقات مجلس روضه امام حسین (ع) در این خانه برقرار بود. یکی از روحیات پدرم این بود که جلوی درب خانه را معمولا یک لامپ نصب می کرد تا این کوچه ی باریک و تاریک، روشن شود. هرچند که هفته ای یکبار حداقل، این لامپ را سرقت میکردند! ازدیگر ویژگی های پدر این بود که می گفت: صبح تا غروب لای درب خانه را بازبگذارید تااگر کسی، همسایه ای، احتیاجی دارد یا چیزی میخواهد، راحت باشد. یک شب درب منزل ما هنوز باز مانده بود. ما دور سفره مشغول شام بودیم. شام که تمام شد سفره را جمع کردیم که یکباره یک نفر ازدر وارد شد و گفت: یاالله...
منبع:سلام بر ابراهیم جلد دوم؛ص.21
95,000 ریالتکه ای از کتاب : پهلوان
سید حسین طحامی (کشتی گیر قهرمان جهان ) به زورخانه ما آمده بود و با بچه ها ورزش میکرد. هرچند مدتی بود که سید به مسابقات قهرمانی نمیرفت، اماهنوز بدنی بسیار ورزیده و قوی داشت.
بعد از پایان ورزش روکرد به حاج حسن وگفت: حاجی، کسی هست بامن کشتی بگیره؟
حاج حسن نگاهی به بچه ها کرد وگفت: ابراهیم، بعد هم اشاره کرد؛ برو وسط گود.
معمولا درکشتی پهلوانی، حریفی که زمین بخورد، یا خاک شود می بازد.
کشتی شروع شد. همه ما تماشا میکردیم. مدتی طولانی دوکشتی گیر درگیربودند. اما هیچکدام زمین نخوردند.فشار زیادی به هردو نفرشان آمد، اماهیچکدام نتوانست حریفش را مغلوب کند، این کشتی پیروز نداشت.
بعد ازکشتی سید حسین بلندبلند می گفت: بارک الله، بارک الله، چه جوان شجاعی، ماشاءالله پهلوون!
منبع:سلام بر ابراهیم جلد اول؛ ص.22
95,000 ریال